Kancelaria Prawno-Patentowa Jarzynka i Wspólnicy.

Zakres ochrony wzoru przemysłowego

We wrześniu 2005 roku Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz przedsiębiorcy J. M. prawo ochronę na wzór przemysłowy "Profilowany drut".

Pismem z dnia 2 marca 2006 roku prowadzący działalność gospodarczą W. R. wniósł sprzeciw od powyższej decyzji. Główny zarzut dotyczył braku cechy nowości. Dowodem na potwierdzenie owych twierdzeń był fragment pisma z dnia 20 grudnia 2005 roku, tj. wniosku o zabezpieczenie pełnomocnika uprawnionego, w którym stwierdzono "Począwszy od 1999 r. mój mocodawca rozpoczął produkcję oraz wprowadzanie do obrotu nowego wzoru przemysłowego w postaci profilowanego drutu, przeznaczonego dla branży kwiaciarskiej. Produkt ten służy do zamocowania na nim główek sztucznych kwiatów, które w tej postaci są sprzedawane w kwiaciarniach...". Z owego stwierdzenia zdaniem skarżącego wynika więc, że produkty według spornego wzoru były produkowane przynajmniej od 1999 roku.

W piśmie z dnia 20 kwietnia 2006 roku uprawniony uznał sprzeciw za pozbawiony podstaw prawnych. Ponadto, zaprzeczył że od 1999 roku wprowadzał produkty oparte na spornym wzorze. Dodatkowo, uprawniony wskazał, że skarżący był u niego zatrudniony na podstawie umowy o pracę do 21 stycznia 2005 roku, z kolei po rozwiązaniu umowy - skarżący rozpoczął prowadzenie własnego przedsiębiorstwa o działalności konkurencyjnej.

Po rozstrzygnięciu sprawy w postępowaniu spornym, Urząd Patentowy RP decyzją ze stycznia 2007 roku unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt.: "Profilowany drut". W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z opisem spornego wzoru istotne cechy profilowanego druta obejmują postać końcówek uformowanych mechanicznie w 10 kształtów pozwalających na utrzymanie osadzonego kwiatka lub innej części rośliny. Dodatkowo, zgodnie z art. 107 ust. 1 pkt 1 PWP prawo z rejestracji wzoru przemysłowego nie obejmuje cech wytworu wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej. Mając na względzie powyższy przepis Organ wskazał, iż cechy spornego wzoru, czyli kształty ukazane na fig. 1-10 wynikają wyłącznie z ich funkcji technicznej polegającej na zwiększeniu tarcia pomiędzy końcówką drutu a tuleją szypułki kwiatka. Tym samym sporny wzór należało unieważnić w całości, tj. dotyczący figur pokazanych na rysunku fig. 1-10. Nadto, zdaniem Urzędu Patentowego RP sporny wzór nie spełniał wymogów art. 102 ust. 3 pkt 2 PWP. Wobec powyższego, z uwagi na fakt, że sporny produkt nie jest wzorem – organ odstąpił od badania cechy nowości.

Uprawniony J. M. nie zgadzając się z decyzją Urzędu Patentowego RP zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarzucając jej szereg błędów zakresie interpretacji definicji wzoru, ustalenia stanu faktycznego i oceny dowodów. Ponadto, uprawniony zarzucił decyzji naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 w zw. z § l KPA polegające na błędnej i swobodnej ocenie stanu faktycznego oraz dopuszczeniu do zmiany podstaw unieważnienia przy całkowitym ich baraku w sprzeciwie.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując przy tym w całości argumentację zawartą w uzasadnieniu decyzji.

WSA w Warszawie rozpoznając sprawę wskazał, iż w myśl art. 102 PWP (który jest odpowiednikiem art. 1 Dyrektywy) – „wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych. Za wytwór uważa się także: przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony); część składową, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi lub naprawy; część składową, jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu. W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech”.

Z kolei zgodnie z art. 107 ust. 1 pkt 1 PWP prawo z rejestracji wzoru przemysłowego nie obejmuje cech wytworu wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej. Niniejszy przepis jest odpowiednikiem art. 7 ust. 1 Dyrektywy 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. w sprawie prawnej ochrony wzorów, który stanowi, że prawo z rejestracji wzoru nie obejmuje cech wyglądu produktu wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej. Zdaniem sądu, cechy wzoru, które są konsekwencją spełnianej funkcji technicznej nie podlegają więc ochronie.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, sąd wskazał, iż Urząd Patentowy RP prawidłowo ustalił, że objęte ochroną w spornym wzorze fig. 1 - 10 spełniają wyłącznie funkcję techniczną, której celem jest zapewnienie pewnego połączenia łodygi z drutu z kwiatem, przy czym wielość owych kształtów wynika z technologii ich produkcji. Tym samym art. 107 ust. 1 pkt 1 PWP jest przeszkodą do udzielenia ochrony na sporny wzór przemysłowy.

Odnosząc się zaś do stanowiska organu w przedmiocie wymogów z art. 102 ust. 3 pkt 2 PWP sąd wskazał, iż jest to argumentacja błędną. Urząd Patentowy RP wskazał bowiem, iż "drut z wyprofilowaną końcówką jest wprowadzany do obrotu jako półprodukt służący do produkcji sztucznych kwiatów, wiązanek i wieńców. Po połączeniu drutu z kwiatem, końcówka staje się niewidoczna zarówno dla wytwórcy sztucznych kwiatów, jak też dla ich nabywcy. Objęte ochroną kształty końcówek profilowanego drutu pozostają więc niewidoczne w trakcie zwykłego użytkowania produktu złożonego". Organ pominął przy tym brzmienie ust. 3 powyższego przepisu, zgodnie z którym za wytwór uważa się także część składową jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Wobec powyższego art. 102 ust. 3 pkt 2 PWP nie może stanowić podstawy do unieważnienia spornego wzoru. W pozostałym zaś zakresie sąd zgodził się z uzasadnieniem Urzędu Patentowego RP.

Mając na względzie powyższe WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 15 stycznia 2008 roku (sygn. akt VI SA/Wa 2029/07) oddalił skargę uprawnionego.

Napisano środa, 16 sierpień 2017 11:21
Podważenie prawa do wzoru wspólnotowego w tracie postępowania o naruszenie praw

Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygn. akt XXII GWwp 5/15 zajmował się kwestią ochrony prawa ochronnego na wzór przemysłowy, który został zarejestrowany wyłącznie na podstawie szkiców i fotografii. Dodatkowo, w sprawie o naruszenie praw do wzoru przemysłowego została podniesiona kwestia obrony pozwanego.

Istotą sprawy było wytoczenie przez stronę powodową L. Ś. pozwu przeciwko S. G. pozwu o ochronę wzoru wspólnotowego, który przedstawiał łóżko tapicerowane. W pozwie powódka wniosła o zaniechanie naruszeń prawa ochronnego na sporny wzór poprzez zakazanie pozwanemu wytwarzania, oferowania, reklamowania, wprowadzania do obrotu a także eksportu bądź używania produktu w postaci łóżka tapicerowanego, w którym ten wzór jest zawarty bądź zastosowany, a także składowania takiego produktu w tych celach. Ponadto, powódka wniosła o o nakazanie pozwanemu wydania powódce bezprawnie uzyskanych w wyniku jego działań korzyści w kwocie 1.750 zł, polegających na używaniu zarejestrowanego na rzecz powódki wzoru przemysłowego oraz zobowiązanie pozwanego do umieszczenia na jego koszt i na jego stronie internetowej.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa z uwagi na fakt, iż sam produkcję łóżka w oparciu o sporny wzór rozpoczął jesienią 2014 roku, na podstawie autorskiego projektu P. G., przy czym dotychczas wyprodukował jedynie 4 egzemplarze, z których właśnie jeden został zakupiony przez powódkę, a trzy pozostałe nadal pozostają się w jego ofercie handlowej. Ponadto, zdaniem pozwanego jego łóżka różnią się od spornego wzoru w wielu elementach, widocznych dla każdego zorientowanego użytkownika.

Wyrokiem z 15 maja 2015 roku, Sąd Okręgowy w Warszawie w znacznej części uwzględnił powództwo i nakazał pozwanemu zaniechanie wytwarzania, oferowania, reklamowania, wprowadzania do obrotu, eksportu lub używania produktu w postaci łóżek, opisanych w pozwie, ponadto nakazał pozwanemu wydanie L. Ś. bezpodstawnie uzyskanych korzyści w wysokości 1.500 zł oraz umieszczenie na jego stronie internetowej, wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej, na okres trzech miesięcy, w wymiarze co najmniej 1/3 strony, ogłoszenia ukazującego się bezpośrednio po otwarciu strony. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

W uzasadnieniu sąd wskazał, iż na podstawie art. 19 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych zarejestrowany wzór wspólnotowy przyznaje jego właścicielowi wyłączne prawo do jego używania i zakazywania osobom trzecim jego używania, które nie mają jego zgody, co zostało skutecznie podniesione w niniejszej sprawie. Dodatkowo, zgodnie z art. 10 rozporządzenia zakres ochrony przyznany na zasadach wzoru wspólnotowego obejmuje każdy wzór, który nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego ogólnego wrażenia. Sąd zwrócił przy tym uwagę, iż detale nieistotne nie wywołują wpływu na ogólne postrzeganie danego wzoru - produktu/towaru, z kolei zorientowany użytkownik zawsze zwraca uwagę na cechy dla niego istotne, które są widoczne podczas normalnego używania danego towaru. Porównując sporny wzór z łóżkiem produkowanym przez pozwanego stwierdzić należy, iż oba łóżka nie różnią się znacznie od siebie zarówno kształtem, jak i innymi elementami, przy czym różnice pomiędzy nimi są tak małe i nieistotne, że bez dokładnego porównania i oględzin nie można ich dostrzec. Tym samym łóżko pozwanego nie posiada jakichkolwiek cech, które pozwoliłyby na stwierdzenie, że posiada ono indywidualny charakter i wywiera odmienne ogólne wrażenie. Zdaniem sądu w owej sprawie nie ma znaczenia fakt, iż powódka korzystała z ogólnie dostępnych wzorów i projektów, na które powoływał się pozwany, bowiem w przypadku zgłoszenia wzoru przemysłowego, którego przedmiotem są meble - prawa z rejestracji uzyskuje się w bardzo prosty sposób, który nie uwzględnia oględzin produktu. Na zakończenie sąd stwierdził, iż okoliczność, że sporny wzór jest oparty na innym, znanym wcześniej rozwiązaniu jest nieistotna, bowiem ważność wzoru wspólnotowego może zostać zakwestionowana jedynie w drodze powództwa wzajemnego o unieważnienie, a czego to pozwany zaniechał.

Od powyższego wyroku w drodze apelacji odwołał się pozwany, jednak Sąd Apelacyjny w Warszawie podtrzymał orzeczenie wydane przez sąd I instancji.

Powyższa sprawa jednoznacznie pokazuje, że nawet posiadając mocne karty – trzeba umieć je wykorzystać w umiejętny sposób. Pozwany pomimo możliwości unieważnienia spornego wzoru w toku postępowania o unieważnienie lub w drodze pozwu wzajemnego w toczącym się postępowaniu – całkowicie zaniechał z przysługujących mu możliwości i poniósł negatywne skutki swoich zaniechań.

Napisano wtorek, 01 sierpień 2017 15:43
Porównanie wzorów przemysłowych

Decyzją ze stycznia 2013 roku Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz uprawnionego R. Ż. prawa ochronne na wzór przemysłowy z datą pierwszeństwa od 20 października 2012 roku.

W październiku tego samego roku skarżąca H. B. wniosła sprzeciw od powyższej decyzji zarzucając jej, iż sporny wzór w dniu zgłoszenia nie spełniał cechy nowości. Skarżąca podniosła, że w dniu 6 września 2012 roku, tj. przed uprawnioną złożyła w Urzędzie zgłoszenie patentowe "Zestaw dwu ochronnych nasadek na puszki". Ponadto, sporny wzór był publicznie udostępniony na wystawie w Warszawie w dniach 12-13 września 2012 roku, na której przedstawiono także zgłoszenie skarżącej.

Decyzją z sierpnia 2014 roku Urząd Patentowy RP oddalił sprzeciw. W uzasadnieniu wskazano, iż rozszerzenie sprzeciwu o przepis art. 117 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej w trakcie postępowania jest niedopuszczalne. Ponadto, odnosząc się do cechy nowości, organ wskazał, iż nawet w przypadku publicznego wystawienia rozwiązania skarżącej na wystawie w Warszawie - sporny wzór spełnia cechę nowości z uwagi na rożnice w wyglądzie pomiędzy rozwiązaniami stron. Zdaniem Urzędu Patentowego różnice te nie mogą zostać zakwalifikowane jako nieistotne, a tym samym sporne wzory nie są identyczne.

Skarżąca nie zgadzając się z decyzją Urzędu Patentowego RP wniosła skargę do WSA w Warszawie zarzucając jej naruszenie art. 7, art. 75, art. 77, art. 107 § 1 i 3 KPA. W rezultacie skarżąca wnosiła do uchylenie zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z 11 marca 2015 roku sąd oddalił skargę skarżącej w pełni zgadzając się z argumentacją organu.

Skarżąca nie dając za wygraną zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną do NSA zarzucając mu naruszenie art. 174 pkt 2 w związku z naruszeniem art. 145 § 1 pkt 1c PostAdmU (Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) przez nierozpoznanie wszystkich argumentów skarżącej, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, oraz naruszenie art. 141 § 4 PostAdmU, polegające na braku odzwierciedlenia zarzutów skargi w uzasadnieniu wyroku, 2) naruszenie art. 174 pkt 1 PostAdmU w związku z naruszeniem art. 103 ust. 1 przez niewłaściwą wykładnię tego przepisu i brak jego powiązania z art. 108 ust. 3 PWP poprzez nieuwzględnienie jego treści.

Uprawniony w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę wskazał, iż w skardze brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia zarzutu naruszenia prawa procesowego, bowiem wszelkie uzasadnienie odnosi się do naruszenia prawa materialnego. Ponadto, zdaniem NSA z zawartego w art. 103 ust. 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1410 ze zm.) sformułowania, że wzór należy uznać za identyczny także wtedy, gdy różni się od wcześniej udostępnionego jedynie "nieistotnymi szczegółami" w żadnej mierze nie wynika, iż tylko w razie różnic dotyczących istotnych cech należy stwierdzić brak identyczności. Przeciwnie, w porównaniu ważne są wszystkie cechy, a tylko nieistotne szczegóły nie odgrywają roli. Organ, uznając, iż określony wzór jest identyczny z wzorem przeciwstawionym, powinien wykazać tę identyczność, a więc porównać krok po kroku wzory zestawiane, a w wypadku stwierdzenia zaistnienia jakichś różnic ocenić, czy różnice te są istotne, i uzasadnić, dlaczego uznaje je jedynie za nieistotne szczegóły.

Podsumowując, NSA stwierdził, iż Urząd Patentowy RP przeprowadził w sposób wnikliwy porównanie spornych rozwiązań, wskazał różnice występujące pomiędzy spornym nimi oraz wyjaśnił dlaczego owych różnic nie można uznać za nieistotne. Sąd podobnie jak WSA, uznał przeprowadzone porównanie i jego rezultat za prawidłowe. Tym samym, wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2017 roku (II GSK 2145/15) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę.

Napisano poniedziałek, 24 lipiec 2017 14:22
Zgłoszenie odmian wzoru przemysłowego

Ciekawym zagadnieniem związanym z rejestracją kilku odmian wzoru przemysłowego zajmował się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygn. akt 6 II SA 4588/03.

Cała sprawa zaczęła się w dniu 19 stycznia 1999 roku, kiedy to Zbigniew C. i Marek C. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Zakład Produkcyjno - Handlowo - Usługowy Wyrobów Ciastkarskich "D." s.c. zgłosili w Urzędzie Patentowym RP wówczas wzoru zdobniczego "Ciastko w polewie czekoladowej". Aktualnie zgłoszony projekt ma postać wzoru przemysłowego.

Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2002 roku organ wezwał zgłaszających do złożenia oddzielnych 7 zgłoszeń oraz opłaty jednorazowej za każde z nich. W uzasadnieniu wskazano, iż każde z siedmiu zgłoszonych ciastek przejawia inną postać, która określana jest przede wszystkim przez kształt ciastka, tj jego kontur. Tym samym, każde z ciastek postrzegane jest jako oddzielny wzór, niezależny od pozostałych.

Niejako w odpowiedzi Zbigniew C. i Marek C. wnieśli o ponowne rozpatrzenie sprawy przy czym domagali się uchylenia w/w postanowienia z uwagi na fakt, iż wszystkie odmiany zgłoszonego ciastka spełniają wymóg jednolitości w myśl art. 108 ust. 4 ustawy Prawo własności przemysłowej. Zgłaszający powołali się przy tym na literaturę, z której wynika, iż „jedno zgłoszenie wzoru przemysłowego może obejmować do dziesięciu odmian charakteryzujących się pewnymi cechami wspólnymi, np. wspólnym ornamentem na różnych postaciach wytworu, bądź różnym ornamentem na wytworach o jednakowym kształcie zewnętrznym, itp. Prawo własności przemysłowej” (Komentarz pod red. Zenobiusza Miklasińskiego, Departament Wydawnictw UP PR, Warszawa 2001, str. 154). Wobec powyższego stanowiska, zgłoszone ciastka mają taką samą fakturę, należą do przedmiotów tego samego typu, a jedyną różnicą pomiędzy nimi - są kontury.

Postanowieniem z dnia 28 października 2003 roku Urząd Patentowy RP Izba Odwoławcza utrzymała w mocy zaskarżone postanowienie. Zdaniem organu postanowienie Urzędu Patentowego RP było zasadne bowiem wszelkie odmiany zgłoszonych ciastek nie spełniają wymogu jednolitości z uwagi na fakt, iż podstawową cechą zgłaszanych ciastek są ich kształty, co znajduje wyraz w tym, że każde ciastko objęte zgłoszeniem ma inną postać, inny kształt, a owe kształty różnią się od siebie w sposób znaczny. Organ zauważył przy tym, że ciastka nie stanowią kompletu wytworu, który z kolei może być zgłoszony jako całość.

Zgłaszający nie zgadzając się z w/w postanowieniem - zaskarżyli je do Naczelnego Sądu Administracyjnego domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia zarzucając mu naruszenia art. 108 ust. 4 ustawy Prawo własności przemysłowej, z uwagi na fakt, że zgłoszony wzór we wszystkich postaciach spełnia cechy jednolitości. Zdaniem skarżących Urząd Patentowy RP nie zbadał i nie rozważył, czy zgłoszone do ochrony ciastka stanowią "odrębne postacie wytworu".

Organ w odpowiedzi na skargę powołał się na uzasadnienie zaskarżonego i wnosił o oddalenie skargi.

Z uwagi na wprowadzenie do porządku prawnego ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sprawa trafiła do rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Sąd rozpoznając sprawę podzielił dotychczasowe stanowisko Urzędu Patentowego RP. Zdaniem WSA jednym zgłoszeniem wzoru przemysłowego mogą być objęte odrębne postacie wytworu mające wspólne cechy istotne (odmiany wzoru przemysłowego). Ponadto, jeżeli odmienna jest postać i kształt każdego z ciastek różniące je zasadniczo między sobą, zatem nie można twierdzić, że odrębne postacie tego wytworu posiadają wspólne cechy istotne. Zdaniem sądu w części poznamiennej zgłoszenia skarżący nie wskazali żadnych cech istotnych odrębnej postaci, np. faktury ciastek, co tylko potwierdza dotychczasowe stanowisko organu.

Tym samym wyrokiem z dnia 24 listopada 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.

Napisano środa, 28 czerwiec 2017 15:00
Ochrona wyglądu mebli

Ciekawą sprawą w kontekście ochrony wyglądu mebli, a dokładniej fotela audytoryjnego zajmował się Sąd Okręgowy w Bydgoszczy.

Spór powstał pomiędzy producentami mebli w momencie, gdy pozwany w czasie przetargu zaproponował model fotela audytoryjnego, który z kolei stanowił wierną kopię fotela oferowany w sprzedaży przez powoda. Owa sytuacja doprowadziła do wniesienia powództwa, przy czym jako podstawa dochodzonych roszczeń zostały wskazane nie tylko przepisy ustawy prawa własności przemysłowej, ale także przepisy ustawy Prawo autorskie i prawa pokrewne oraz ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W związku z tym powód poza zakazaniem naruszeń zażądał od pozwanego: nakazania wycofania fotela, w którym zastosowano bezprawne naśladownictwo, z obrotu; nakazania zniszczenia wszelkich materiałów reklamowych dotyczących mebla; nakazania pozwanemu opublikowania na jego koszt zapadłego w sprawie orzeczenia w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym oraz opublikowania oświadczenia oznaczonej treści.

Sąd rozpoznający sprawę w pełni zgodził się ze stanowiskiem powoda i stwierdził, że skoro meble oferowane przez pozwanego w ramach prowadzonej działalności są identyczne z tymi, które w swojej ofercie posiada powód, to w sprawie niewątpliwie zachodzi naśladownictwo, co stanowi ewidentne naruszenie przepisów prawa własności przemysłowej. Sąd wskazał również, iż nieznaczne modyfikacje mebli nie mają w tym zakresie znaczenia dla ostatecznych wniosków. Zdaniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy zachowanie pozwanego stanowiło także naruszenie praw autorskich powoda oraz czyn nieuczciwej konkurencji. Skoro pozwany wiedząc, iż powodowi przysługuje prawo ochronne na wzór przemysłowy oraz na konkretną nazwą, którą oznaczone były oferowane przez niego produkty - mimo to oferował tożsame produkty z lekko zmodyfikowaną nazwą pod swoim szyldem, dopuścił się naruszenia dobrych obyczajów w prowadzeniu działalności gospodarczej, czego efektem było wprowadzenie w błąd klientów zarówno co do oznaczenia samych towarów, jak również do oznaczenia ich producenta. Na zakończenie Sąd zaznaczył, iż obowiązujące prawo w żadnym wypadku nie ogranicza możliwości stron do łączenia roszczeń z tytułu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, prawa własności przemysłowej oraz prawa autorskiego. Tym samym powód mógł dochodzić swoich praw nie tylko na podstawie jednej, dowolnie wybranej ustawy ale łącznie na podstawie wszystkich z nich.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z dnia 1 października 2010 roku (VIII GC 102/09) potwierdził okoliczność, iż wzór mebla podlega ochronie prawnej i to na podstawie trzech różnych aktów prawnych: ustawy - Prawo własności przemysłowej, ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji i tym samym uwzględnił wszystkie roszczenia powoda.

Napisano środa, 14 czerwiec 2017 14:00
Zorientowany użytkownik w postępowaniu zabezpieczającym

W 2012 roku uprawniony J.S. toczył spór z obowiązaną spółką z o.o., przy czym na początku postępowania do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynął wniosek o zabezpieczenie poprzez zakazanie obowiązanej spółce korzystania w sposób zawodowy i zarobkowy z tkanin tapicerskich oznaczonych konkretnym słowem i zajęcie tych tkanin.

Sąd rozpoznając wniosek, oddalił go postanowieniem z dnia z dnia 26 lipca 2012 roku wskazując, iż roszczenie wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie zostało uprawdopodobnione. Ponadto, zdaniem sądu – sąd nie posiada cech zorientowanego użytkownika, a tym samym nie może dokonać oceny ogólnego wrażenia wywołanego przez sporny wzór przemysłowy.

Nie zgadzając się z powyższym postanowieniem, J.S. zaskarżył je zażaleniem do Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. Uprawniony zarzucił naruszenie art. 7301 § 1 KPC poprzez jego niezastosowanie pomimo uprawdopodobnienia naruszenia przysługującego mu wyłącznego prawa ochronnego na wzór przemysłowy, art. 233 KPC poprzez niewszechstronne rozpatrzenie materiału dowodowego, co w efekcie doprowadziło do błędnego przekonania, że roszczenie wnioskodawcy nie zostało uprawdopodobnione, co z kolei skutkowało niedokonaniem oceny ogólnego wrażenia jakie wywołują porównywane wzory przemysłowe. Nadto, uprawniony zarzucił naruszenie art. 104 i 105 ust. 3 i 4 ustawy Prawo własności przemysłowej poprzez ich błędną wykładnię, zakładającą że sąd, nie posiadając przymiotu zorientowanego użytkownika, nie jest kompetentny do oceny ogólnego wrażenia wywoływanego przez wzory przemysłowe. Wobec powyższego J.S. wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku o zabezpieczenie.

W odpowiedzi na zażalenie obowiązana spółka wniosła o jego oddalenie i zasądzenie od uprawnionego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny rozpoznający zażalenie uprawnionego wskazał, iż twierdzenie jakoby wskazywane we wniosku tkaniny, które zostały wprowadzone do obrotu przez pozwaną spółkę z punktu widzenia „zorientowanego użytkownika”, który oceny dokonuje na podstawie „ogólnego wrażenia” są identyczne jak tkaniny będące przedmiotem spornego wzoru - to za mało aby uznać, że taka sytuacja rzeczywiście ma miejsce. Zdaniem sądu zgodzić się należy, że stanowiskiem sądu I instancji, iż pojęcie „zorientowanego użytkownika”, którym operują przepisy art. 104 i 105 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, oznacza osobę, która stale używa danego towaru i w związku z tym ma pewną wiedzę na temat tego rodzaju wzorów. Może nim być bardzo uważny konsument, który wie czego szuka i zwraca uwagę na wszystkie widoczne elementy. Oczywiście pojęcie to jest pewnym tworem normatywnym - ale o określonych cechach, stąd ocena podobieństwa produktów przez pryzmat „ogólnego wrażenia” musi odbyć się z wykorzystaniem czynnika w pewnym stopniu fachowego. Tym samym, z uwagi na fakt, iż sąd I instancji nie posiada przymiotu „zorientowanego użytkownika” - sąd nie mógł uprawdopodobnionego charakteru roszczenia wywodzić z dokonanej własnej oceny spornych produktów oraz ogólnego wrażenia jakie sprawiają. Podkreślić należy, iż tkaniny obiciowe są specyficznym produktem, bowiem niemal wszystkie z nich są do siebie podobne w jakimś stopniu, a w celu ich odróżnienia wymagana jest specjalistyczna wiedza i szczegółowe badania pozwalające na wskazanie stosownych różnic. Wobec powyższego oparcie decyzji wyłącznie na ocenie osób nie posiadających takiej wiedzy mogłoby doprowadzić do wydania postanowienia, które spowodowałoby nieodwracalne skutki dla obowiązanej spółki.

Tym samym, sąd wskazał, iż Sąd Okręgowy w Poznaniu nie tyle uchylił się od oceny spornych produktów, lecz uznał roszczenie za niepoparte żadnym specjalistycznym dowodem - a tym samym za nieuprawdopodobnione. W tym miejscu sądu odwołał się do postanowienia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 16 września 2009 roku (I ACZ 739/09), gdzie stwierdzono, iż "rzeczą uprawnionego było uwiarygodnienie roszczenia chociażby za pomocą opinii prywatnych, które choć mają tylko moc dokumentu prywatnego, to w postępowaniu zabezpieczającym stanowią środek uprawdopodobnienia roszczeń".

Mając na względzie powyższe, jak również zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd Apelacyjny w Poznaniu, postanowieniem z dnia 14 września 2012 roku (I ACz 1561/12) oddalił zażalenie uprawnionego i zasądził od niego na rzecz obowiązanego koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu.

Napisano poniedziałek, 05 czerwiec 2017 16:15
Kształt świątecznego zajączka (ochrona kształtu produktu)

Zazwyczaj mówiąc o ochronie kształtu danego produktu, czy to mebla, czy też chociażby bułki lub chleba, przywołujemy na myśl prawo z rejestracji wzoru przemysłowego. Należy jednak pamiętać, że często kształt można zastrzec także za pomocą przestrzennego znaku towarowego o czym będzie mowa poniżej.

Aktualnie, z uwagi na okres przedświąteczny w sklepach możemy znaleźć różnego rodzaju słodycze w kształcie czekoladowych jajek oraz królików. Właśnie z uwagi na świąteczny charakter najbliższych dni warto przybliżyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 24 maja 2012 roku w sprawie o sygn. akt C-98/11 P.

Firma Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG w 2014 roku zgłosiła w EUIPO przestrzenny, wspólnotowy znak towarowy, który ukazywał zająca w pozłacanej folii z czerwoną wstążeczką z dzwonkiem na szyi. Towary, dla których miał zostać zarejestrowany trójwymiarowy znak obejmowały czekoladę oraz wyroby czekoladowe.

Podczas badania zgłoszenia firmy Lindt ekspert uznał, iż zgłoszony produkt nie posiada charakteru odróżniającego. Firma w odpowiedzi na argumenty eksperta załączyła dowody, z których wynikało, iż zgłaszany znak w wyniku używania na rynku uzyskał odróżniający charakter. Ekspert EUIPO uznał, iż przedstawione dowody nie są wystarczające, bowiem odnoszą się wyłącznie do terytorium Niemiec i w rezultacie odrzucił wniosek.

Firma nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem wniosła odwołanie do Izby Odwoławczej EUIPO. Rozpoznając odwołanie Izba podtrzymała zaskarżoną decyzję podtrzymując stanowisko, iż elementy, tj. kształt, pozłacana folia, czerwona wstążeczka z dzwonkiem nie nadają produktowi charakteru odróżniającego.

Lindt nie zgadzając się w dalszym ciągu z rozstrzygnięciem wydanym przez obie instancje EUIPO wystąpił ze skargą do sądu.

Rozpoznając skargę sąd stwierdził, iż sporny znak składa się z elementów, tj. kształt siedzącego zająca, pozłacana folia oraz czerwona wstążka, na której został zawieszony dzwonek. Zdaniem sądu zgłoszony kształt jest typowy dla wyrobów czekoladowych, a ponadto na rynku można spotkać niejednego czekoladowego zająca owiniętego złotą folią. W pozostałym zakresie sąd zgodził się z opinią eksperta EUIPO, który wskazał, iż wszelkie ozdoby odnoszące się do figurek czekoladowych zwierząt są elementami zwyczajnymi. Tym samym łączne cechy spornego znaku nie mogą przesądzać o jego indywidualnym i odróżniającym charakterze.

Lindt nie dał jednak za wygraną i sprawa ostatecznie trafiła do Trybunału Sprawiedliwości UE. Firma podnosiła dotychczasowe twierdzenia odnoszące się m.in. do tego, że czekoladowy zając owinięty złotą folią nie jest typowym kształtem na rynku. Ponadto, sporny znak został skutecznie zarejestrowany w 15 krajach Unii Europejskiej.

Pomimo podnoszonych argumentów Trybunał w całości podtrzymał argumentację i ustalenia sądu. Ponadto, sporny znak w momencie zgłoszenia nie posiadał zdolności odróżniającej, na co wskazuje chociażby fakt, iż firma Lindt w toku prowadzonych postepowań nie była w stanie udowodnić, że zgłoszony przez nią znak przestrzenny nabył taką zdolność w toku używania go na rynku europejskim. W związku z powyższym, wyrokiem z dnia 24 maja 2012 roku Trybunał Sprawiedliwości oddalił odwołanie firmy Lindt.

Podsumowując opisaną powyżej sytuację wskazać należy, iż firma Lindt produkt rozpoznawany niemal przez każdego, tj. czekoladowego zająca owiniętego złotą folią z czerwoną wstążką, na której wisi dzwonek mogła zarejestrować jako wzór przemysłowy. Być może stanowisko organów w tym wypadku byłoby odmienne, z kolei sama firma uzyskałaby ochronę maksymalnie na okres 25 lat.

Napisano piątek, 14 kwiecień 2017 16:11
Sporne baterie

Prawo własności intelektualnej niejednokrotnie udowodniło, że swoim zakresem obejmuje szereg różnego rodzaju przedmiotów, w tym opakowań. Bohaterem opisywanego dzisiaj wyroku jest opakowanie baterii.
W styczniu 2011 roku Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz G. P. i W. P. prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Opakowanie na baterie", którego przedmiotem było opakowanie na baterie przeznaczone do konfekcjonowania baterii okrągłych.

W marcu 2012 roku M. Sp. z o. o. wniosła sprzeciw od powyższej decyzji organu zarzucając spornemu wzorowi brak cechy nowości i indywidualnego charakteru w dacie jego zgłoszenia, bowiem już w 2008 roku na rzecz sprzeciwiającej się spółki zarejestrowany był tożsamy wzór, co zostało potwierdzone ustaleniami Prokuratury Rejonowej oraz opinią biegłego stwierdzającą, iż sporny wzór stanowi plagiat.

W odpowiedzi na sprzeciw uprawnieni uznali sprzeciw za bezzasadny.

W lipcu 2013 roku Urząd Patentowy unieważnił sporny wzór przemysłowy powołując się na argumentacją zawartą w sprzeciwie spółki. Ponadto, zdaniem organu oba wzory obejmują opakowania pozwalające na przechowywanie w nich baterii określanych jako grube i cienkie paluszki, tj. AA i AAA. Odnosząc się zaś do zakresu swobody twórczej Urząd Patentowy RP wskazał, iż przy produkcji opakowań baterii zakres ten jest duży, z kolei zorientowanym użytkownikiem w tym wypadku poza dystrybutorami baterii są także w pewnej części konsumenci, którzy wykorzystują tego rodzaju opakowania do przechowywania i pakowania baterii. Tym samym ogólne wrażenie pomiędzy spornymi wzorami nie różni się z uwagi na niewielkie różnice i liczne podobieństwa.

Z decyzją organu nie zgodzili się uprawnieni, którzy wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazując m.in., iż zorientowanym użytkownikiem jest wyłącznie dystrybutor baterii.

WSA oddalił skargę w pełni popierając przy tym argumentację Urzędu Patentowego RP. Ponadto, sąd wskazał, iż kluczową kwestią było ustalenie kim jest zorientowany użytkownik, bowiem opakowania na baterie na rynku występują masowo. W tym zakresie sąd powielił stanowisko organu, iż zorientowanym użytkownikiem w tym wypadku poza dystrybutorami baterii są także nabywcy baterii. Wobec tego sporny wzór nie posiadał indywidualnego charakteru.

Skarżący G. P. i W. P. nie dając za wygraną wystąpili do NSA ze skargą kasacyjną, w której wyrokowi WSA zarzucili naruszenie przepisów postępowania oraz przepisów prawa materialnego. Główny zarzut odnosił się do nieprawidłowej interpretacji pojęcia zorientowanego użytkownika, bowiem wyłącznie dystrybutor baterii może ocenić opakowanie na baterie - sporne i przeciwstawne. Zdaniem skarżących konsument nie zwraca uwagi na opakowanie ale na markę baterii.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę wskazał, iż w przedmiocie wadliwego ustalenia przez WSA stanu faktycznego skarżący nie wskazali w ogóle jakie dowody nie zostały zgromadzone, ani jakie dowody oceniono nieprawidłowo. Idąc dalej NSA wskazał, iż sąd I instancji w sposób kompleksowy ocenił zaskarżoną pierwotnie decyzję i rozważył wszystkie mające znaczenie dla wyniku sprawy kwestie. Na szczególną uwagę zasługuje tu dokładne zbadanie przez sąd wzorca zorientowanego użytkownika, co ma istotne znacznie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Idąc dalej, NSA wskazał, iż zorientowanym użytkownikiem wytworzonych według obu wzorów opakowań na baterie są zarówno dystrybutorzy, do których opakowania trafiają, jak też konsumenci nabywający baterie, dla których opakowanie ze względu m.in. na konieczność przechowywania ma znaczenie. Ponadto, nie można zgodzić się ze stanowiskiem skarżących, bowiem nie można odmówić nabywającym baterie w opakowaniach i przechowującym te opakowania klientom przymiotu osób dobrze poinformowanych i mających rozeznanie co do przedmiotu zakupu, którego nie stanowią baterie, lecz opakowanie baterii. Także zgodzić się należy z wyrokiem sądu I instancji, który wskazał, iż pomiędzy zestawianymi wzorami brak było większych różnic. Tym samym sporny wzór nie wykazywał się indywidualnym charakterem, a w sprawie nie zostały naruszone przepisy postępowania administracyjne. Wobec powyższego, wyrokiem z dnia z dnia 31 maja 2016 roku (II GSK 2858/14) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Napisano wtorek, 23 maj 2017 12:39
Yeti nie do rejestracji

Polski rusznikarz Ryszard Tobys znany jest z powiększenia Remingtona 1858, który został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa, jak również odtworzenia przedwojennego karabinu Maroszka pochodzącego z Polski.

Jednak zdaniem rusznikarza w jego zbiorze brakowało legendy broni jaką jest pistolet VIS w kalibrze 11.43, którego produkcja zakończyła się na dwóch egzemplarzach, które zostały wysłane do Ameryki Południowej i nigdy stamtąd nie powróciły. To właśnie owe okoliczności zainspirowały Ryszarda Tobysa do rekonstrukcji VISa.

Z uwagi na brak stosownej dokumentacji technicznej, podstawą rekonstrukcji był seryjny pistolet 9 mm. Po zbadaniu wszelkich obciążeń, materiałów i konstrukcji w swoim przydomowym warsztacie polski rusznikarz stworzył dwa egzemplarze pistoletu VIS, które na cześć legendarnego stwora nazwał VIS-Yeti. Wszystko dlatego, że potwór podobnie jak pistolet - był, ale nikt go nigdy nie widział. Warto w tym miejscu wskazać, iż autor w swojej pracy nie odwzorował idealnie pierwowzoru, jednak zachował on zastrzeżoną nazwę VIS oraz numer przedwojennego patentu. Ponadto, na pistolecie zostały umieszczone inicjały autora – RT. Autorskie modele pan Ryszard zaprezentował na poznańskiej imprezie "VIS-owisko".

Swój projekt Ryszard Tobys zgłosił do Urzędu Patentowego RP i zarejestrował jako wzór przemysłowy. W tym samym czasie Fabryka Broni w Radomiu zgłosiła się do rusznikarza z propozycją współpracy w zakresie seryjnej produkcji modelu VIS. Haczyk w tym, że cała produkcja miałaby się odbywać pod szyldem fabryki, a następnie broń byłaby wysłana do USA na targi broni - również pod szyldem fabryki. Pan Ryszard nie zgodził się jednak na taką propozycję, bowiem na swoją markę RT pracował około trzydziestu lat, a warunki współpracy tego nie uwzględniały.

Po odmowie współpracy Ryszard Tobys otrzymał z Urzędu Patentowego RP decyzję o unieważnieniu prawa rejestracji wzoru przemysłowego pt. pistolet. Jak się okazało, zdaniem wnoszącej sprzeciw Fabryki Broni w Radomiu pistolet VIS-Yeti nie posiada indywidualnego charakteru oraz cechy nowości, które to są niezbędne do rejestracji wzoru przemysłowego. Zdaniem fabryki broń została już ujawniona jako 1935 VIS. Ponadto, fabryce przysługuje prawo ochronne na znak towarowy VIS, które także zostało naruszone przez rusznikarza przy stworzonych pistoletach. Z uwagi na te okoliczności Urząd Patentowy RP uznał sprzeciw Fabryki Broni w Radomiu i unieważnił prawo z rejestracji wzoru.

W rezultacie ani Ryszard Tobys ani nikt inny nie może zastrzec spornego wzoru przedstawiającego legendarnego pistoletu VIS, a jedynie produkować go bez jakiegokolwiek monopolu w tym zakresie. Warto wspomnieć, iż niedługo pod powyższych zdarzeniach Fabryka Broni w Radomiu wyprodukowała serię pamiątkowych pistoletów VIS w kalibrze 9 mm.

Napisano poniedziałek, 15 maj 2017 10:50
Innowacyjna dziecięca kurtka prosto z Polski

Karolina Jędrasiak przebywając na urlopie macierzyńskim założyła własną markę z odzieżą dziecięcą - Miapka Design. Głównym powodem założenia działalności był powrót do pracy i łączenie kariery zawodowej z wychowywaniem dziecka. W efekcie, poza nową marką powstała innowacyjna kurtka dziecięca będąca połączeniem tradycyjnej kurtki z body.

Warto zauważyć, iż twórczyni innowacyjnej kurtki przed narodzinami dziecka przez 5 lat pracowała w korporacji w dziale marketingu w branży beauty. Poza urlopem macierzyńskim i koniecznością wychowywania dziecka do założenia własnej marki odzieżowej panią Karolinę zainspirowało odwieczne zainteresowanie branżą odzieżową oraz posiadane doświadczenie w promocji produktów.

Sam pomysł na stworzenie kurtki zrodził się z problemu z jakim spotykają się wszyscy rodzice przed wyjściem z dzieckiem na spacer. Otóż po nałożeniu tradycyjnej kurtki dzieci zazwyczaj po kilku minutach spaceru lub zabawy mają odkryte plecy, co z kolei negatywnie wpływa na ich zdrowie. Właśnie podczas szukania rozwiązania tego problemu Karolina Jędrasiak wymyśliła połączenie kurtki z body. W efekcie dziecko nie ma odsłoniętych pleców, niezależnie od tego w jakiej pozycji się znajduje, jak również bez względu na to jaką aktywność ruchową wykonuje w danym momencie. Innowacyjna kurtka w żaden sposób nie ogranicza ruchów dziecka, co w pełni pozwala im korzystać i cieszyć się z okresu dzieciństwa. Takie rozwiązanie pozwala w zależności od pory roku zrezygnować z ciężkich i niewygodnych kombinezonów, które znacznie ograniczają ruch dzieci, a dodatkowo stresują rodziców podczas nakładania ich dzieciom. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż w innowacyjnej kurtce zarówno rękawy, jak i "krok" są regulowane co powoduje, że pomimo tego, że dziecko rośnie - kurtka w dalszym ciągu jest użyteczna.

Aby chronić wymyślone przez siebie rozwiązanie Karolina Jędrasiak zarejestrowała w Urzędzie Patentowym RP wzór przemysłowy "kurteczka/bluza niemowlęca z elementem krocznym". Warto odnotować, iż samo zapięcie zastosowane w kroku nie stanowi innowacyjnego rozwiązania, jednak nikt wcześniej nie zastosował tego w kurtce dla dzieci.

Produkowania przez Miapka Design odzież dziecięca szyta jest przede wszystkim w polskich szwalniach, z kolei znaczna większość zamówień przychodzi z Polski, jednak z uwagi na rosnące zainteresowanie - realizacja zamówień odbywa się również do Niemiec, Irlandii, czy też Brazylii i Hiszpanii. Zdaniem pani Karoliny celem marki jest dalsza dystrybucja odzieży poza granicę Polski. Poza sprzedażą internetową ubrania Miapka Design można kupić we współpracujących sklepach stacjonarnych.

Jak wskazuje sama autorka innowacyjnego pomysłu - to właśnie zastrzeżenie prawa ochronnego na wzór przemysłowy pozwoliło jej osiągnąć przewagę na rynku wśród bardzo licznej konkurencji. Dzięki skutecznemu zabezpieczeniu swoich praw pomysł jest chroniony, unikalny, jak również uniemożliwia konkurencji kopiowanie pomysłu. Warto wskazać, iż doświadczenie w branży marketingu pozwoliło pani Karolinie na szybkie i skuteczne wypromowanie kurtki połączonej z body.

Fotografie: https://miapka.pl/

Napisano środa, 10 maj 2017 11:07

Subskrybuj to źródło RSS

Twój pomysł jest Twoją przyszłością

Your idea is your future

Kancelaria Prawno-Patentowa

Aktualności