Kancelaria Prawno-Patentowa Jarzynka i Wspólnicy.

Czy to plagiat?

W ostatnim czasie, w popularnych dyskontach typu Lidl i Biedronka, poza standardowym, spożywczym asortymentem można znaleźć także różnego rodzaju meble, co z uwagi na swoją cenę i dostępność niemal w każdym mieście stanowi konkurencję dla sieci sklepów Ikea.

Jak szeroka oferta meblowa popularnych dyskontów zmusza ich właścicieli niejako do wzmożonej czujności oraz konieczności sprawdzenia oferowanych mebli pod kątem naruszenia praw z rejestracji wzorów przemysłowych, jak również praw autorskich, o czym przed tegorocznymi Świętami Wielkanocnymi przekonał się właściciel sieci sklepów Biedronka.

Koncern Jeronimo Martins Polska (JMP) w piśmie otrzymanym od sklepu Ragaba (Mega Sp. z o.o. z siedzibą w Wojcieszowie) został zawiadomiony o stwierdzonym naruszeniu przysługujących spółce praw autorskich, jak również o dopuszczeniu się czynów nieuczciwej konkurencji. Sprawa dotyczyła jeszcze nieobowiązującej gazetki promocyjnej, w której oferowana była toaletka Smukee. Przedstawicielka spółki podkreśliła, iż "produkt jest łudząco podobny do naszego. Nie dość, że ma identyczny wymiar, bardzo charakterystyczny kształt nóg, a wykorzystanie tak małej klapki z lusterkiem i minischowka nie występuje w innych produktach na rynku". Jednocześnie, polski producent wniósł o usunięcie toaletki z oferty handlowej Biedronki oraz o niewprowadzanie jej do sprzedaży.

Niewątpliwie, porównując meble oferowane przez oba podmioty można stwierdzić, że są one niemal identyczne, jednak główna różnica dotyczy ceny. Producent Mega Sp. z o.o. z siedzibą w Wojcieszowie swoją toaletkę wycenił na kwotę 450 zł, z kolei w Biedronce owy mebel miał być sprzedawany za kwotę 149 zł. Rróżnica w cenie wynika z zastosowanych materiałów, co nie zmienia jednak faktu, że oba meble są praktycznie takie same, a cena będąca głównym czynnikiem motywującym do zakupu skieruje klientów właśnie do popularnej Biedronki.

Marka Smukee to współdziałająca z Biedronką holenderska firma, która słynie z tego, że swoje towary sprowadza głównie z Chin. W tym jednak wypadku mieliśmy do czynienia niewątpliwie z sytuacją, w której chiński producent wyprodukował meble w oparciu o polski wzór, stworzony przez polskiego producenta i pokazywany na wielu targach meblarskich, a następnie oferował je w swojej ofercie. Pomimo faktu, że dla spornego wyglądu toaletki nie został zastrzeżony wzór przemysłowy, to podlega jednak ona ochronie przez prawo autorskie.

Niezależnie od powyższego, na szczególną uwagę zasługuje postawa JMP, bowiem koncern w rezultacie nie dopuścił do sprzedaży spornej toaletki, jak również poszedł względem polskiego producenta na pewne ustępstwa. Barbara Tokarz z biura prasowego JMP wskazała, że "jesteśmy na etapie kompleksowej analizy tej sprawy. Do czasu jej finalnego wyjaśnienia, przychylając się do zgłoszonego w piśmie wniosku, podjęliśmy decyzję o niewprowadzaniu tego produktu do sprzedaży". Dodatkowo, ze sklepów zniknęły plakaty z ofertą spornego mebla.

Jednak powyższa, ekspresowa reakcja właściciela sklepów Biedronka nie kończy sprawy, bowiem polski producent, pomimo zadowolenia z podjętych kroków, wezwał koncern także do publicznego przyznania się do winy.

Ostatecznego rozstrzygnięcia powyższej sprawy możemy się spodziewać w ciągu kilku najbliższych miesięcy.

Napisano poniedziałek, 09 kwiecień 2018 11:28
Przesłanka nowości przesłanką materialnoprawną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 listopada 2008 roku (VI SA/WA 1767/08) oddalił skargę R. Sp. z o.o. na decyzję Urzędu Patentowego RP w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

W uzasadnieniu wskazano, że oddalony sprzeciw opierał się w znacznej mierze na kwestiach braku cech nowości oraz indywidualnego charakteru spornego wzoru. Organ analizując sprawę wskazał, że sporny wzór jest nowy, bowiem ujawnienie wzoru spółce R., jak i przez spółkę R. następowało za zgodą uprawnionej w ramach współpracy stron. Ponadto, przed dniem 6 grudnia 2003 roku nie nastąpiło publiczne ujawnienie, gdyż przedstawione dowody nie były opatrzone datami (ulotki, katalogi i etykiety), z kolei faktury datowane były na 2004 rok, więc także nie mogą potwierdzać wcześniejszego ujawnienia wzoru. Odnosząc się zaś do braku indywidualnego charakteru - organ wskazał, że owa kwestia nie została w ogóle udowodniona. Sąd w pełni podzielił stanowisko Urzędu Patentowego RP wskazując, że postępowanie sporne toczy się bowiem zgodnie z zasadą kontradyktoryjności i obowiązuje zasada, iż strona, która ze swoich twierdzeń wywodzi skutki prawne, obarczona jest ciężarem ich udowodnienia. Ponadto, sąd stwierdził, że ujawnienie musiałoby polegać na udostępnieniu o charakterze publicznym, a co w obliczu przedstawionych dowodów nie nastąpiło, na co zwracał już uwagę organ. Sąd potwierdził także, że korespondencja handlowa jest z natury rzeczy w tym sensie poufna, w związku z czym nie ma mowy o publicznym udostępnieniu spornego wzoru.

Napisano czwartek, 15 luty 2018 08:57 Czytaj dalej...
Uwarunkowanie względami funkcjonalnymi dla celów określenia zakresu swobody twórczej

Urząd Patentowy RP decyzją z dnia 21 grudnia 2004 roku zarejestrował na rzecz M. Sp. z o.o. wzór przemysłowy pt. "Listwa przypodłogowa", z pierwszeństwem od dnia 7 czerwca 2004 roku. Przedmiot wzoru odnosił się do "nowej postaci listwy przypodłogowej, zmierzającej do celów estetycznych przejawiających się w jej kształcie, jak również w układzie zasadniczych linii obrysu poszczególnych jej elementów, mającej zastosowanie w budownictwie".

Od powyższej decyzji w dniu 10 sierpnia 2005 roku sprzeciw wniósł C.N. prowadzący Przedsiębiorstwo Produkcyjne C. Główny zarzut dotyczył faktu, iż w dniu zgłoszenia nie zostały zachowane ustawowe warunki do uzyskania prawa z rejestracji, tj. cecha nowości i cech indywidualnego charakteru. Zdaniem sprzeciwiającego się, sporny wzór mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo produkcją i wzornictwem listew przypodłogowych co najmniej rok przed datą jego zgłoszenia. Dodatkowo, sporny wzór był także przedmiotem zgłoszenia sprzeciwiającego się, które miało miejsce dnia 8 marca 2002 roku, a które skutkowało przyznaniem prawa z rejestracji. Zdaniem C.N. przeciwstawne wzory różnią się jedynie nieistotnymi szczegółami. Jako załącznik, do sprzeciwu załączono opinię prywatną, z której wynika, że przeciwstawne wzory są podobne i nie wywołują odmiennego wrażenia na zorientowanym użytkowniku.

Uprawniony nie uznał sprzeciwu i wskazał, że oba wzory wywołują odmienne ogólne wrażenie na zorientowanym użytkowniku, na którą okoliczność zostały przedstawione opinie prywatne.

C.N. odnosząc się do stanowiska uprawnionego do akt załączył także opinię uzupełniającą, która miała potwierdzić jego stanowisko.

Urząd Patentowy RP w lutym 2007 roku unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Listwa przypodłogowa". W uzasadnieniu wskazano, iż pojęcie "postaci wytworów" jest tożsame z wyglądem zewnętrznym nadawanym wytworom, wobec czego przedmiotem ochrony wzoru nie mogą być części "niedostępne dla oka". Z uwagi na fakt, że powierzchnie zewnętrzne porównywanych listew różnią się nieznacznie stwierdzić należało, że sporny wzór nie posiada indywidualnego charakteru, gdyż ogólne wrażenie jakie wywołuje jest identyczne z przeciwstawnym wzorem.

Napisano poniedziałek, 12 luty 2018 12:05 Czytaj dalej...
Zasady merytorycznej analizy rozwiązań w postępowaniu o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego

Urząd Patentowy RP decyzją z dnia 31 października 2006 roku oddalił wniosek Renaty D. o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego "Futerał na telefon komórkowy". Decyzja została wydana w oparciu o następujący stan faktyczny.

Pani Renata D. prowadząca działalność gospodarczą złożyła do Urzędu Patentowego RP wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego "Futerał na telefon komórkowy" udzielonego na rzecz Sp. z o.o. R. z uwagi na fakt, iż zarówno wnioskodawczyni, jak i jej mąż są uprawnieni do wzoru użytkowego "Bezuchwytowy futerał na telefon komórkowy" z prawem pierwszeństwa od dnia 17 października 2000 roku. Biorąc pod uwagę fakt, że sporny wzór jest bardzo podobny do wcześniejszego wzoru wnioskodawczyni - nie posiada on cechy nowości i indywidualnego charakteru. Ponadto, zdaniem Renaty D. wzorem przemysłowym nie jest także postać wytworu uwarunkowana wyłącznie względami technicznym lub funkcjonalnymi. Do wniosku załączono także dowody w postaci futerałów komórkowych, faktury VAT i oświadczenia partnerów handlowych.

Rozpoznając sprawę Urząd Patentowy RP wskazał, iż wnioskodawczyni w ramach swojej działalności gospodarczej "wprowadziła na rynek opracowane wzory bezuchwytowych futerałów jednozamkowych i dwuzamkowych, które zawierają otwory w miejscu lokalizacji głośnika, joysticka, czy też aparatu fotograficznego z zaślepką mocowaną na rzep lub bez zaślepki". Wszystkie rozwiązania zostały wprowadzone na rynek przed powstaniem spółki uprawnionego do spornego wzoru przemysłowego - R. Sp. z o.o., która została zarejestrowana w dniu 27 września 2004 roku. Ponadto, zarówno wnioskodawczyni, jak i uprawniony przy produkcji swoich produktów korzystali z tego samego zakładu w Oleśnicy. Niezależnie od powyższego, organ wskazał, iż przedstawiony do akt materiał dowodowy nie ukazuje przedmiotów identycznych, ani podobnych, które pozwoliłyby na uznanie, że przeciwstawne wzory są ze sobą zbliżone. Ponadto, zdaniem Urzędu Patentowego RP, część z przedłożonych przez Renatę D. materiałów nie może zostać uznana za dowód, bowiem na części z nich brak jest daty publikacji, z kolei inne nie spełniają ustawowych warunków cech do uzyskania prawa z rejestracji wzoru. Wobec powyższego oraz różnic pomiędzy przeciwstawnymi wzorami, organ stwierdził, iż sporny wzór posiada indywidualny charakter i wywołuje inne ogólne wrażenie zorientowanym użytkowniku aniżeli wzór użytkowy, do którego uprawniona jest wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie zgadzając się z powyższą decyzją zaskarżyła ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając jej naruszenie przepisów KPA. Mając na względzie w/w zarzuty, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Urząd Patentowy RP. W uzasadnieniu wskazano głównie, iż zgromadzony materiał dowodowy potwierdza, że sporny wzór w dacie swojego zgłoszenia nie był ani nowy ani też nie posiadał indywidualnego charakteru.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając sprawę potwierdził i poparł stanowisko Urzędu Patentowego RP. Przede wszystkim organ prawidłowo i kompleksowo ocenił zdolność rejestracyjną przeciwstawnych wzorów i prawidłowo ocenił materiał dowodowy poprzez wnikliwą ocenę rozwiązań objętych przedmiotowym wzorem, jak i wzorem przeciwstawnym, która doprowadziła do stwierdzenia istotnych różnić pomiędzy nimi. Dodatkowo, WSA podkreślił, że jeśli przedmiotem postępowania toczącego się przed Urzędem Patentowym RP jest wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji, nie zaś o naruszenie prawa ochronnego na wzór użytkowy, to analiza merytoryczna rozwiązań jest przeprowadzona przez wykazanie różnic, a nie podobieństw, jakie występują między tymi rozwiązaniami.

Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2007 roku (VI SA/Wa 110/07) oddalił skargę.

Napisano środa, 07 luty 2018 14:14
Porównanie wzorów przemysłowych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 marca 2015 roku oddalił skargę H. B. na decyzję Urzędu Patentowego RP, którą z kolei organ oddalił sprzeciw skarżącej od decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego "Pokrywka ochronna na puszkę – brelok".

Rozstrzygnięcie nastąpiło w oparciu o następujący stan faktyczny.

Urząd Patentowy RP decyzją ze stycznia 2013 roku udzielił na rzecz uprawnionego R.Z. prawa z rejestracji spornego wzoru "Pokrywka ochronna na puszkę – brelok" z pierwszeństwem od 20 października 2012 roku.

Dnia 17 października 2013 roku skarżąca H. B. złożyła sprzeciw od w/w decyzji zarzucając spornemu wzorowi, iż ten nie spełnia cechy nowości, bowiem zgłoszenie patentowe "Zestaw dwu ochronnych nasadek na puszki", dokonane przez skarżącą 6 września 2012 roku, opublikowane 2 kwietnia 2013 roku zawiera bardzo podobne rozwiązania. Ponadto, przed datą zgłoszenia spornego wzoru był on publicznie udostępniony na wystawie w Warszawie w dniach 12-13 września 2012 roku, na którym to wydarzeniu przedstawiono rozwiązanie będące przedmiotem w/w zgłoszenia patentowego skarżącej.

W odpowiedzi uprawniona podniosła, iż przedstawione zgłoszenie patentowe nie podważa braku cechy nowości z uwagi na fakt, że zostało podane do publicznej wiadomości 6 miesięcy po zgłoszeniu spornego wzoru, jak również różni się od spornego wzoru.

Decyzją z sierpnia 2014 roku Urząd Patentowy RP oddalił sprzeciw. W uzasadnieniu organ wskazał, iż nawet w przypadku udostępnienia zgłoszenia patentowego "Zestaw dwu ochronnych nasadek na puszki" na wystawie wskazanej przez skarżącą cecha nowości zostałaby zachowana, bowiem pomiędzy rozwiązaniami istnieją różnice, których nie można uznać za nieistotne z uwagi na fakt, że wyróżniają porównywane rozwiązania ze stanu techniki.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez H. B. do WSA w Warszawie. Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów KPA oraz brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, nieuwzględnienie i nierozpatrzenie dowodów przedstawionych przez stronę zgłaszającą sprzeciw i w rezultacie wniosła o uchylenie decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 marca 2015 roku oddalającym skargę zgodził się z uzasadnieniem i argumentacją wskazaną przez Urząd Patentowy RP, bowiem porównywane rozwiązania nie były identyczne.

Nie zgadzając się z wyrokiem WSA, skarżąca wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy WSA do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi uprawniony wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając sprawę wskazał, iż w skardze kasacyjnej brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia zarzutu naruszenia prawa procesowego, bowiem wszelka argumentacja odnosi się do przepisów prawa materialnego. Idąc dalej, NSA wskazał, iż z zawartego w art. 103 ust. 1 PWP sformułowania, że wzór należy uznać za identyczny także wtedy, gdy różni się od wcześniej udostępnionego jedynie "nieistotnymi szczegółami" w żadnej mierze nie wynika, iż tylko w razie różnic dotyczących istotnych cech należy stwierdzić brak identyczności. Przeciwnie, w porównaniu ważne są wszystkie cechy, a tylko nieistotne szczegóły nie odgrywają roli. Z kolei organ, uznając, iż określony wzór jest identyczny z wzorem przeciwstawionym, powinien wykazać tę identyczność, a więc porównać krok po kroku wzory zestawiane, a w wypadku stwierdzenia zaistnienia jakichś różnic ocenić, czy różnice te są istotne, i uzasadnić, dlaczego uznaje je jedynie za nieistotne szczegóły (wyrok WSA w Warszawie z 3 listopada 2010 r., VI SA/Wa 1339/10).

Wobec powyższego, sąd wskazał, że Urząd Patentowy RP przeprowadził wnikliwe porównanie przeciwstawnych rozwiązań, które należało ocenić jako prawidłowe. Wobec powyższego, wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2017 roku (II GSK 2145/15) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Napisano środa, 07 luty 2018 14:08
Trumna jako wzór przemysłowy

Decyzją z października 2011 roku Urząd Patentowy udzielił uprawnionemu N. F. prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Trumna", który został zgłoszony w czerwcu 2011 roku.

Wobec powyższej decyzji we wrześniu 2012 roku sprzeciw wniosła E. B., która jednocześnie wskazała, że w odmianie ukazanej na fig. 5, 7 i 8 sporny wzór nie posiada cechy nowości i indywidualnego charakteru. Ponadto, sporny wzór narusza jej prawa majątkowe, bowiem sprzeciwiającej przysługuje udzielone wcześniej prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Trumna, zwłaszcza kremacyjna", która na fig. 1, 4 i 6 jest identyczna ze spornym wzorem.

W odpowiedzi uprawniony wniósł o oddalenie sprzeciwu jako bezzasadnego. Ponadto wskazał, iż przeciwstawny wzór został opublikowany po zgłoszeniu spornego wzoru, z kolei różnice pomiędzy wzorami niwelują brak nowości i indywidualnego charakteru spornego wzoru.

Decyzją z lipca 2013 roku Urząd Patentowy RP unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Trumna" w odmianie 5, 7 i 8. W uzasadnieniu wskazano, iż w owych odmianach sporny wzór jest identyczny z przeciwstawnym wzorem, co z kolei przekłada się na takie samo ogólne wrażenie wywierane na zorientowanych użytkownikach. Tym samym, sporny wzór nie posiada cech nowości czy indywidualnego charakteru. Ponadto, organ wskazał, iż "wszystkie elementy usztywnienia trumny – mimo umieszczenia ich w opisie we fragmencie "cechy istotne" – z uwagi na występowanie ich wewnątrz trumny, noszą cechy czysto użytkowe (usztywnienie trumny w celu umożliwienia jej bezpiecznego przenoszenia wraz z ciałem), przez co nie powinny podlegać ocenie z punktu widzenia oceny swobody twórczej trumien". Także nóżki zamocowane od dołu pełnią funkcję techniczną, wobec czego zakres swobody twórczej jest w tym wypadku ograniczony z uwagi na walory estetyczno-religijne. Jedynie co do wieka trumny zakres ten jest szerszy aniżeli do jej spodu.

Uprawniony nie zgodził się z powyższą decyzją i zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 14 lipca 2014 roku skargę uprawnionego oddalił. W uzasadnieniu sąd w całości zgodził się z argumentacją Urzędu Patentowego RP, jak również wskazał, iż wzór przemysłowy "Trumna, zwłaszcza kremacyjna" został zgłoszony z wcześniejszym prawem pierwszeństwa aniżeli sporny wzór, co w rezultacie potwierdza naśladownictwo i naruszenie praw majątkowych sprzeciwiającej się.

Nie zgadzając się z powyższym wyrokiem uprawniony wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc naruszenie przepisów postępowania i przepisów prawa materialnego. Skarżący wskazał przede wszystkim, że sąd I instancji w sposób lakoniczny i ogólnikowy uzasadnił swoje stanowisko, które głównie stanowiło podtrzymanie argumentacji Urzędu Patentowego RP.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę wskazał, iż została ona wniesiona na nieusprawiedliwionych podstawach, a podnoszone zarzuty są bezzasadne. Sąd wskazał, iż definicja wzoru przemysłowego, zawarta w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), stanowiąc o postaci wytworu nadanej przez linie, kontury, kształt, kolorystykę, strukturę, materiał lub ornamentację, określa wzór poprzez jego zewnętrzne cechy. W art. 102 ust. 2 ustawy ustawodawca zawarł niewyczerpująco określone przykłady możliwych wytworów jako przedmiotów wytworzonych w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, w tym m.in. opakowania. Nie ma sporu, że trumna może stanowić wytwór wytworzony według określonego wzoru i co do zasady nie powinno być kwestionowane, że będzie ona oceniana przez swoje cechy postrzegalne, budujące po stronie zorientowanego użytkownika ogólne wrażenie jako wytworu nowego o indywidualnym charakterze w stosunku do innych wzorów publicznie udostępnionych wcześniej (przed datą pierwszeństwa), bądź wytworu już znanego. To ogólne wrażenie, jak już wyżej zaznaczono, budują cechy nadające wytworowi konkretną, widoczną postać. Nie będą miały zatem tego charakteru cechy wytworu pozostające poza zasięgiem wzroku oraz te, które wynikają z technicznych jego funkcji.

Powyższe potwierdza zatem, że WSA nie popełnił błędu w tym, że aprobował stanowisko Urzędu Patentowego RP, jak również rozstrzygnął sporną kwestię w pozostałym zakresie. Tym samym, wyrokiem z dnia 24 czerwca 2016 roku (II GSK 2818/14) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Napisano czwartek, 21 grudzień 2017 13:09
Wymiar swobody twórczej w ramach tworzenia wzoru przemysłowego

W.N. w grudniu 2006 roku złożył do Urzędu Patentowego RP podanie o udzielenie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy "Podstawka reklamowa Star base". W zgłoszeniu wskazał, że przedmiotem wzoru jest "podstawka reklamowa przeznaczona do umieszczania na niej pieniędzy podczas realizacji operacji finansowych, a także do prezentacji etykiet reklamowych usytuowanych pod częścią czołową podstawki". Istotą wzoru, tj. elementem charakteryzującym się cechą nowości i indywidualnego charakteru jest samo zewnętrzne ukształtowanie podstawki składające się z górnej i dolnej części i etykiety reklamowej.

W kwietniu 2007 roku organ udzielił prawa z rejestracji na w/w wzór przemysłowy.
Od powyższej decyzji w grudniu 2007 roku sprzeciw wniósł K. B. wskazując, że sporny wzór nie posiada cechuje się ustawowymi warunkami, wymaganymi do uzyskania prawa z rejestracji oraz narusza prawa osobiste i majątkowe sprzeciwiającego. Ponadto, sporny wzór przemysłowy był znany na polskim rynku przed datą zgłoszenia i naśladuje inny wzór, tj. "Bilonownicę", na który ochrona obowiązuje od lipca 2005 roku. Naśladownictwo przesądza ogólne, wizualne wrażenie, jakie sporny wzór wywołuje patrząc na niego z zewnątrz.
Uprawniony w odpowiedzi na sprzeciw wniósł o jego oddalenie jako bezzasadnego. Ponadto, wykazał różnice pomiędzy porównywanymi wzorami, co miało przesądzać o odmiennym ogólnym wrażeniu jakie oba wzoru wywołują.
Urząd Patentowy RP przekazał sprawę do rozpatrzenia w trybie postępowania spornego, jako sprawę o unieważnienie prawa z rejestracji przedmiotowego wzoru.
Rozpoznając sprawę organ wskazał, iż podnoszone w sprzeciwie podobieństwa wzorów przesądzają o tym, że ogólne wrażenie jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku sporny wzór nie różni się od wzoru przeciwstawnego "Bilonownica", który został ujawniony publicznie wcześniej. Jako zorientowanego użytkownika uznano "osobę, która zamawia u producenta partię podkładek reklamowych w celu zaopatrzenia ich w reklamy wyrobów własnej firmy i rozprowadzenia do miejsc ich użytkowania". Ponadto, organ podczas oceny zwrócił uwagę i uwzględnił zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru, który z uwagi na przedmiot wzoru jest bardzo szeroki, a ogranicza go wyłącznie funkcja użytkowa podstawek. Wszystkie w/w kwestie zostały potwierdzone przez załączone do sprzeciwu materiały dowodowe. Wobec powyższego, decyzją z listopada 2009 roku Urząd Patentowy RP unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego "Podstawka reklamowa Star base".
Uprawniony, nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w której zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. uznanie, że sporny wzór nie ma indywidualnego charakteru oraz naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego i nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego, jak również brak wskazania dowodów, na podstawie których zapadła decyzja.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając sprawę wskazał, że organ rozpoznający sprawę prawidłowo ustalił stan faktyczny i wskazał przesłanki unieważnienia spornego wzoru. Urząd Patentowy RP wskazał nie tylko na podobieństwa, ale zauważył także różnice, które zostały omówione podczas opisywania braku cechy nowości. Ponadto, skarżący przyznał rację organowi, że za zorientowanego użytkownika należy uznać osobę, która zamawia u producenta partię podkładek reklamowych w celu zaopatrzenia ich w reklamy wyrobów własnej firmy i rozprowadzenia do miejsc ich użytkowania.

Odnosząc się zaś do swobody twórczej, sąd wskazał, że zakres swobody twórczej jest zdeterminowany przez cechy funkcjonalne przedmiotu oraz przez wcześniejsze wzornictwo. W przypadku wzorów, które musza spełniać przede wszystkim wymogi funkcjonalne przedmiotu, zakres swobody twórczej jest mniejszy, niż w przypadku wzorów, w których przeważają założenia estetyczne. Tam, gdzie zakres swobody twórczej jest większy, różnice między wzorami powinny być łatwiej zauważalne, niż w przypadku wąskiego zakresu tej swobody. Zorientowany użytkownik musi mieć wiadomości w tym przedmiocie, wystarczające dla oceny zakresu swobody twórczej i umieć zauważyć nawet stosunkowo małe różnice, istotne w przypadku wzorów o niewielkiej swobodzie twórczej.
Powyższe kwestie również zostały dostrzeżone przez Urząd Patentowy RP, co tylko potwierdza, że organ dokonał kompleksowej oceny porównywanych wzorów i prawidłowo ustalił stan faktyczny i wywiódł ostateczne wnioski.
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 maja 2010 roku (VI SA/Wa 504/10) oddalił skargę.

Napisano poniedziałek, 11 grudzień 2017 13:08
Unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego nieposiadającego indywidualnego charakteru i niespełniającego przesłanki nowości

Decyzją z 2005 roku Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz J.U. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego "Zadaszenie drzwi", z pierwszeństwem od dnia 6 grudnia 2004 roku.

Sprzeciwy do powyższej decyzji złożyli R. Sp. z o.o. i I. B., jako podstawę wskazując to, że sporny wzór w dniu zgłoszenia nie posiadał cech nowości i indywidualnego charakteru, z kolei jego używanie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami, na co przedłożyli szereg dowodów.

Urząd Patentowy RP rozpoznając sprawę wskazał, że zgodnie z cechami istotnymi spornego wzoru, które zostały wskazane w zgłoszeniu "zadaszenie drzwi stanowi przezroczystą prostokątną płytę osadzoną w kształtownikach, co najmniej wzdłuż dłuższych jej boków, zamocowaną bezpośrednio do muru lub podpartą na zamocowanych do muru wspornikach, przy czym poniżej płyty może być zamocowana jedna lub dwie ścianki boczne o kształcie trapezoidu". Organ zwrócił uwagę na umowę o współpracy z dnia 1 stycznia 2000 roku, która łączyła uprawnioną i sprzeciwiającą się spółkę R. Sp. z o. o., co potwierdza, iż do końca umowy, tj. lipca 2005 roku współpraca stron obejmowała dystrybucję i reklamę przez spółkę R. sp. z o.o. spornego zadaszenia drzwi, co z kolei wskazuje, że sporny wzór został ujawniony w okresie obowiązywania umowy. Owa okoliczność potwierdza zatem, że sporny wzór nie posiada cechy nowości. Potwierdzały to także inne dowody, tj. oferty, katalogi i publikacje. Ponadto, organ uznał, że sporny wzór w formie przedstawionej na rys. 5 zgłoszenia jest identyczny z tym, który widnieje na przedłożonych w sprawie materiałach dowodowych, co potwierdza, że nie posiada on cechy indywidualnego charakteru.

Wobec powyższego, decyzją wydaną w 2008 roku Urząd Patentowy RP unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt.: "Zadaszenie drzwi".

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, uprawniona wniosła skargę do WSA, zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów postępowania poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego i jego niewłaściwą ocenę oraz naruszenie prawa materialnego, polegające na błędnej wykładni przepisów. Zdaniem skarżącej, umowa o współpracy nie obejmowała spornego wzoru, z kolei materiały dowodowe nie precyzują o jakie odmiany wzoru chodzi.

Wyrokiem z dnia 17 marca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę, w całości podtrzymując i zgadzając się z argumentacją Urzędu Patentowego RP.

Skarżąca ponownie nie zgadzając się z wyrokiem sądu wniosła skargę kasacyjną do NSA, w której zawarła wnioski o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Główne zarzuty obejmowały naruszenie przepisów postępowania i przepisów prawa materialnego polegające na błędnej wykładni przepisów.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną, uczestnicy postępowania wnieśli o oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając sprawę wskazał, iż zgodnie z art. 174 PPSA skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub wadliwe zastosowanie; 2) na naruszeniu prawa procesowego, jeżeli uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Ze skargi zaś wynika, że uprawniona kwestionuje ustalony przez Urząd Patentowy i zaakceptowany przez Sąd I instancji, stan faktyczny.

Zdaniem sądu, zarówno sąd I instancji, jak i organ prawidłowo ustalili stan faktyczny i stwierdzili, że sporny wzór nie posiadał cech nowości i indywidualnego charakteru. Nadto, NSA wskazał, iż podlegający rejestracji wzór przemysłowy musi być nowy i mieć indywidualny charakter. O indywidualnym charakterze wzoru przemysłowego nie decydują jego detale (cechy nieistotne), lecz te istotne cechy produktu, które decydują o innej, charakterystycznej całości. O tym czy wzór przemysłowy posiada indywidualny charakter, decyduje postrzeganie (odbiór) określonego wytworu jako całości odróżniającej go poprzez właściwe mu wiodące cechy od innych wzorów. Dodać należy, że zgodnie z art. 108 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, jednym zgłoszeniem mogą być objęte odmiany wzoru przemysłowego, a więc postacie wytworu, które różnią się między sobą cechami nieistotnymi. Oznacza to, że ogólne wrażenie jakie wywołują odmiany wzoru przemysłowego na zorientowanym użytkowniku jest, mimo różnic co do cech nieistotnych, takie samo. Zatem wykazanie publicznego udostępnienia jednej z postaci wzoru przemysłowego, skutkuje utratą waloru nowości pozostałych odmian wzoru i nie można też mówić o ich indywidualnym charakterze. Brak przesłanki nowości lub indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego, ewentualnie niespełnienie obu tych przesłanek rejestrowych są najczęstszą podstawą unieważniania prawa z rejestracji. Mając na uwadze, iż wzór przemysłowy dotyczy postaci wytworu, a więc cech zewnętrznych, postrzegalnych, nie można uznać odrębności wytworu tylko z tego powodu, że materiał, którym posłużono się dla osiągnięcia ostatecznego, zastrzeżonego w zgłoszeniu wzoru przemysłowego efektu jest inny od pierwotnie stosowanego lub, że metody wytwarzania produktu według zastrzeżonego wzoru zmieniły się. Również te zewnętrzne elementy, które nie są dostatecznie widoczne nie mogą zadecydować o innym, indywidualnym charakterze wzoru przemysłowego.

W związku z powyższym, jak również jasnym stanem faktycznym, wyjaśnienie zastosowania przez organ przepisów prawa materialnego należało uznać za prawidłowe, tak jak to uczynił sąd I instancji. Tym samym, wyrokiem z dnia 19 października 2010 roku (II GSK 932/09) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Napisano czwartek, 07 grudzień 2017 11:05
Naruszenie prawa majątkowego skarżącego przez wykorzystanie wzoru przemysłowego jako samoistna podstawa unieważnienia prawa ochronnego na wzór przemysłowy

W kwietniu 2011 roku wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Patentowego RP z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego spółki z o. o. sp. k., która jest jej konkurentem na rynku suplementów diety. Chodziło o wzór zarejestrowany w grudniu 2007 roku. Jako podstawę wniosku wskazała art. 117 ust. 2 PWP wskazując przy tym, że sporny wzór przemysłowy narusza prawa majątkowe wnioskodawczyni, wynikające z zarejestrowanego na jej rzecz słowno-graficznego znaku towarowego z pierwszeństwem od sierpnia 2007 roku. Zdaniem wnioskodawczyni, sporny wzór zawiera w całości elementy słowne przedmiotowego znaku towarowego, co w rezultacie wprowadza w błąd potencjalnych konsumentów w zakresie pochodzenia danego produktu, a więc ogranicza zagwarantowaną swobodę działalności gospodarczej wnioskodawcy. W toku postępowania wnioskodawczyni przedstawiła szereg materiałów dowodowych, w tym m.in. umowę aportu, na podstawie której wnioskodawczyni przekazała prawa do znaków towarowych, prawa ze zgłoszeń znaków towarowych oraz etykiet i wzorów opakowań w zamian za udziały w spółce z o.o., w tym prawo ochronne na sporny znak towarowy słowno-graficzny oraz wszystkie majątkowe prawa autorskie do receptur i wzorów opakowań/etykiet.

Uprawniona spółka w odpowiedzi na wniosek wniosła o jego oddalenie. Ustosunkowując się zaś do materiału dowodowego spółka wskazała, iż przedłożona umowa aportu dotknięta jest szeregiem błędów prowadzących do jej nieważności, bowiem nie ma w niej określonego przedmiotu przeniesienia wskazanych w niej praw ochronnych i praw autorskich.

Urząd Patentowy RP rozpoznając sprawę wskazał, iż wnioskodawczyni faktycznie posiada interes prawny w żądaniu unieważnienia spornego wzoru z uwagi na tożsamy rynek działalności i przysługujący jej powoływany we wniosku znak towarowy. Tym samym, sporne prawa faktycznie mogą powodować wprowadzenie konsumentów w błąd. Przechodząc jednak dalej, organ wskazał, iż zarzut naruszenia art. 117 ust. 2 PWP jest bezzasadny, bowiem przedłożone materiały dowodowe nie potwierdzają, iż w sierpniu 2007 roku wnioskodawczyni przysługiwało prawo ochronne na słowno-graficzny znak towarowy. Warunkiem bowiem uznania, że sporny wzór przemysłowy w dacie zgłoszenia nie posiadał zdolności rejestracyjnej jest fakt, że w dacie zgłoszenia spornego wzoru - prawo ochronne na znak towarowy istniało, a tak nie było w niniejszej sprawie. Odnosząc się zaś do kwestionowanej umowy aportu, organ wskazał, iż w jego gestii nie leży rozstrzyganie, co konkretnie zostało wniesione do spółki. W rezultacie Urząd Patentowy RP decyzją z czerwca 2012 roku oddalił wniosek.

Nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem, wnioskodawczyni wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w której decyzji organu zarzuciła naruszenie art. 255 ust. 4 PWP, art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 KPA poprzez rozstrzygnięcie sprawy poza granicami wniosku skarżącej, brak wyczerpującego zbadania sprawy i brak prawidłowego uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Ponadto, w piśmie z grudnia 2012 roku uprawniona spółka zgodziła się ze stanowiskiem Urzędu Patentowego RP i wniosła o oddalenie skargi.

WSA w Warszawie rozpoznając sprawę wskazał, iż Urząd Patentowy RP prawidłowo stwierdził, że przedłożone w sprawie dowody nie dowodzą braku zdolności rejestracyjnej spornego wzoru przemysłowego. Prawidłowo zatem organ stwierdził, iż prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ma nawet wcześniejszą datę pierwszeństwa aniżeli prawo ochronne na znak towarowy. Sąd stwierdził, iż wskazana w przepisie art. 117 ust. 2 pwp podstawa jest podstawą samoistną unieważnienia prawa, właściwą tylko wzorom przemysłowym. Jednak aby wskazana podstawa mogła zostać zastosowana, muszą zostać przedstawione dowody świadczące o braku zdolności rejestracyjnej spornego wzoru przemysłowego – co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. W odniesieniu do zarzutów dotyczących naruszenia przepisów KPA sąd wskazał, iż art. 255 ust. 4 PWP jest przepisem zawierającym objętą nim pełną regulację wykluczającą możliwość uzupełniającego zastosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Tym samym, owe zarzuty zdaniem sądu są bezzasadne, bowiem Urząd Patentowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o wszechstronną ocenę materiału dowodowego i w rezultacie poczynił prawidłowe ustalenia.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 16 stycznia 2013 roku (VIII SA/Wa 737/12) oddalił skargę.

Napisano czwartek, 30 listopad 2017 11:11
Ciężar dowodu braku nowości wzoru przemysłowego w sprawach o unieważnienie prawa z rejestracji

Urząd Patentowy RP decyzją z listopada 2003 roku zarejestrował na rzecz uprawnionej spółki akcyjnej wzór przemysłowy pt. "Kocioł grzewczy wodny na paliwo stałe", z ochroną od 10 grudnia 2002 roku. W opisie wzoru wskazano, że „istotę stanowi nowa i oryginalna postać kotła grzewczego, przejawiająca się w kształcie ściany czołowej, zestawieniu barw jego elementów i ornamentach na drzwiczkach i na środkowym pasie". W dalszej części opisu wskazano, że: "płaszcz izolacyjny i dźwignia są w kolorze niebieskim a dolna część kotła na wysokości popielnika, drzwiczki i nakładki izolacyjne na uchwytach są w kolorze czarnym. Ściana czołowa posiada kształt prostokątny z uskokowym zwężeniem u dołu, na wysokości popielnika... Na drzwiczkach w centralnym miejscu występują wypukłe ornamenty w postaci kółek w które wpisana jest litera Z mająca podwójną, skośną linię”. Wzór został przedstawiony na trzech figurach.

Nie zgadzając się z powyższą decyzją S. wniosła o unieważnienie w/w wzoru przemysłowego. Wnioskodawca w uzasadnieniu podniósł, iż sporny wzór nie posiada cechy nowości i nie wykazuje oryginalnego charakteru w stosunku do kotłów produkcji S., które były wytwarzane i udostępniane przed datą zgłoszenia spornego wzoru. Jako dowody S. przedstawiła m.in fakturę VAT i dwa foldery reklamujące oferowane produkty.

W odpowiedzi na wniosek, uprawniona wskazała, iż jest on bezzasadny, bowiem przedstawione dowody w żaden sposób nie wykazują braku cechy nowości i oryginalności spornego wzoru, gdyż nie wykazują pomiędzy sobą związku czasowego. Ponadto, zdaniem Uprawnionej, kotły w kolorze niebieskim Wnioskodawca wprowadził dwa lata później, tj. w 2003 roku.

Na rozprawie w grudniu 2005 roku Wnioskodawca ograniczył zarzuty do zarzutu braku nowości, jak również przedstawił nowe dowody na wykazanie związku czasowego pomiędzy wcześniejszymi dowodami.

Decyzją z grudnia 2005 roku Urząd Patentowy RP unieważnił prawo ochronne na wzór przemysłowy pt. "Kocioł grzewczy wodny na paliwo stałe" w części dotyczącej odmiany kotła uwidocznionej na fig. 2, zaś w pozostałej części wniosek oddalił.

W uzasadnieniu wskazano, że Wnioskodawca ma interes prawny w żądaniu unieważnienia spornego prawa, bowiem razem z Uprawnioną konkurują na tożsamym rynku. Ponadto, zdaniem organu sporny wzór obejmował trzy odmiany, które różnią się ścianą czołową. Zdaniem Urzędu Patentowego RP wzór przedstawiony na fig. 2 jest identyczny z tym, który został ukazany przez wnioskodawcę, co jednoznacznie potwierdza, iż sporny wzór na jednej z odmian nie posiadał cechy nowości.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem, Uprawniona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w której domagała się uchylenia decyzji Urzędu Patentowego. Podnoszone zarzuty dotyczyły naruszenia prawa materialnego tj. art. 102 ust. 1 w zw. z art. 103 i 104 PWP poprzez błędne zastosowanie przepisów w wersji innej niż obowiązująca w dacie pierwszeństwa, jak również naruszenie prawa procesowego tj. art. 77§ 1 KPA i w rezultacie bezpodstawne uznanie, że kotły na jednej z postaci spornego wzoru są identyczne z kotłami wnioskodawcy.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko i wskazując, że zastosowano ustawę obowiązującą w dacie pierwszeństwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając skargę wskazał, iż organ w sposób prawidłowy ocenił zgromadzony materiał dowodowy, bowiem wnioskodawca złożył dużo dowodów potwierdzających fakt, że sporny wzór nie wykazuje się cechą nowości. Zdaniem Sądu, w sprawach o unieważnienie prawa z rejestracji to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar dowodu braku nowości wzoru przemysłowego. Jednak kontradyktoryjność zakłada aktywność dowodową obu stron i na uprawnionym także spoczywa ciężar wykazania, że dowody przedstawione przez Wnioskodawcę nie są wiarygodne lub przydatne do wykazania dowodzonej nimi okoliczności. Mając na względzie powyższe, zdaniem Sądu Urząd Patentowy RP nie naruszył prawa ani materialnego, ani procesowego. Tym samym, wyrokiem z dnia 19 października 2006 roku (VI SA/Wa 1147/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.

Napisano wtorek, 28 listopad 2017 17:39

Subskrybuj to źródło RSS

Twój pomysł jest Twoją przyszłością

Your idea is your future

Kancelaria Prawno-Patentowa

Aktualności