Niejednokrotnie poza kwestiami związanymi z samą możliwością rejestracji znaków towarowych oraz ich ewentualnego licencjonowania istotne są przepisy podatkowe w tym zakresie. Naturalną kolej rzeczy stanowi okoliczność oznaczania produkowanych przez siebie towarów uprzednio zarejestrowanym na swoją rzecz lub licencjonowanym od innego podmiotu znakiem towarowym. Jednak jak w tej materii wyglądają kwestie podatkowe, a szczególnie odliczenie stosownych opłat związanych z licencjonowaniem znaku towarowego?
Otóż ową kwestią zajmował się niedawno Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej (0111-KDIB1-1.4010.283.2018.1.ŚS) wydanej na rzecz spółki, która na mocy umowy licencyjnej nabyła od innego powiązanego z nią podmiotu prawo do używania znaku towarowego. Przedmiotowa umowa przewidywała możliwość oznaczania wytworzonych przez spółkę produktów licencjonowanym znakiem towarowym, jak również wykorzystywanie znaku w inny sposób związany z produkcją i sprzedażą produktów. Jednak takie uprawnienie do wykorzystywania oznaczenia należącego do innego podmiotu było ściśle związane z koniecznością uiszczania wynagrodzenia (opłat licencyjnych), którego wysokość uzależniona była od wysokości przychodów netto uzyskanych przez spółkę w danym okresie rozliczeniowym z tytułu sprzedaży produktów oznaczonych znakiem towarowym.
Na tle powyższego stanu faktycznego spółka wystąpiła z pytaniem czy opłata licencyjna stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym ograniczenie w możliwości zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15e ust. 1 nie znajduje do nich zastosowania.
W swoim stanowisku Spółka wskazała, iż jej zdaniem wynagrodzenie (opłaty licencyjne) za korzystanie w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej ze znaku towarowego nabytego na podstawie umowy licencyjnej są kosztem bezpośrednio związanym z wytworzeniem towaru. Wynika to przede wszystkim z faktu, że spółka sama w sobie nie jest uprawniona do wykorzystywania znaku towarowego na produkowanych przez siebie towarach. Tym samym, opłaty licencyjne stanowią niejako warunek konieczny do prowadzenia przez spółkę działalności gospodarczej polegającej na produkcji towarów oznaczonych licencjonowanym znakiem towarowym. Dodatkowo, spółka podkreśliła ścisły związek wysokości opłaty licencyjnej z przychodem uzyskiwanym ze sprzedaży towarów oznaczonych nabytym znakiem towarowym.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpoznaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych stwierdził, że stanowisko spółki jest prawidłowe. W uzasadnieniu wskazano, że wynagrodzenie na korzystanie ze znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towaru, gdyż jest to koszt, który niejako jest "inkorporowany" w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Dodatkowo, organ stwierdził, że taki koszt powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi, co w opisanych przez spółkę okolicznościach znajduje odzwierciedlenie. Podsumowując, organ wskazał, iż brak posiadania przedmiotowej licencji uniemożliwiłby spółce w praktyce sprzedaż produktów na rzecz konsumentów w Polsce.
Wobec powyższego, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się, że opłata licencyjna winna być zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z wytworzeniem towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - a zatem nie znajdują do niego zastosowania ograniczenia w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 w/w ustawy.